mgr Aleksandra Kielan – asystent badawczo-dydaktyczny w Zakładzie Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, Dyrektor Biura Fundacji Obywatele Zdrowo Zaangażowani.

Budowanie odporności w czasie pandemii koronawirusa to temat często obecny w mediach oraz szeroko omawiany. W tym kontekście nie milkną spekulacje na temat wpływu niedoborów witaminy D3 na zakażenie koronawirusem. Jaki ma ona wpływ na zachorowanie na koronawirusa?

Witamina D pełni liczne funkcje w organizmie – wpływa ona nie tylko na układ szkieletowy – wspierając wchłanianie wapnia i wbudowywania go do kości), ale na wiele różnych układów organizmu. Zaobserwowano związek między jej stężeniem we krwi a ryzykiem niektórych nowotworów, chorób autoimmunologicznych, astmy, chorób zapalnych jelit, a nawet infekcji (dane z badań obserwacyjnych). Aktywna witamina D (D₃) wpływa na produkcje (syntezę) wielu białek, które biorą udział w wielu procesach organizmu, m.in. regulacji układu odpornościowego.

Według immunologów witamina D ma działanie immunomodulujące – co oznacza, że może zarówno hamować reakcję układu odpornościowego, jak również ją pobudzać. Aktywna forma witaminy D ma także działanie przeciwzapalne, które może być korzystne z punktu widzenia łagodzenia stanu zapalnego w przebiegu reakcji immunologicznej, np. tej związanej z COVID-19. Spośród ponad 200 pacjentów z COVID-19 leczonych w Hiszpanii ponad 80 proc. miało niedobór witaminy D – przy czym niedobór ten w większym stopniu dotyczył mężczyzn. Autorzy badania nie ustalili jednak związku między niskim poziomem witaminy D a ciężkością przebiegu COVID-19 (w tym – śmiertelnością). Przyznali również, że ich badania nie wykazują, że niedobór witaminy D jest czynnikiem ryzyka zarażenia się chorobą.

Witamina D jest produkowana w skórze lub dostarczana wraz z dietą.

Zbilansowana dieta realizuje zaledwie 20 proc. zapotrzebowania na tę witaminę. Produkty, które zawierają witaminę D to przede wszystkim: tłuste ryby morskie (dziko żyjący łosoś, śledź), żółtko jaja, sery, mleko i grzyby.

W okresie letnim wystarczy, że poddamy się ekspozycji na promienie słoneczne przez 15 minut 2-3 w tygodniu. Polska leży w szerokości geograficznej, w której kąt padania promieni słonecznych jest przez większość roku niski – synteza skórna może być efektywna tylko od maja do września.  W przypadku wystarczającej ekspozycji skóry na słońce w tych miesiącach nie jest konieczna suplementacja, ale przez pozostałą część roku należy regularnie przyjmować witaminę D (najlepiej jako lek).

Warto zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, aby indywidulanie ustalić najbardziej zalecany preparat oraz jego dawkowanie.

Osoby starsze to grupa szczególnie narażona na ryzyko niedoborów tej witaminy, głównie ze względu na fakt, że wraz z wiekiem obniża się wydajność syntezy skórnej.

Więcej na temat witamy D można przeczytać w publikacji Suplementarz.

Źródło: medonet.pl